Фонологи?а (од старигрчките ?φων?“, фоно, ?глас“, ?звук“ и ?λ?γο?“, логос, ?збор“, ?говор“, ?предмет на разговор“) — дел од науката за ?азикот ко?а ги проучува звучните облици во ?азикот. Таа го проучува ?азикот како елемент ко? има функци?а во ?азикот да прави разлика ме?у две ?азични единици. Таа се дели на историска и описна. Историската (ди?ахроничната) фонологи?а ги следи и анализира промените во говорните звуци и звучните системи во определени временски периоди (на пр. процесот со ко? зборови со различни самогласки во текот на времето почнале да се изговараат со исти). Описната (синхроничната) фонологи?а ги истражува звуковните облици во една фаза на разво?от на ?азикот за да откри?ат кои од нив можат да се по?ават и на кое место (на пример согласни групи, кои може да се по?ават само на кра?от од зборот, но не и на почетокот).[1]
